Αυθεντικό!

Δυο  παλιές  φίλες  συναντιούνται  μετά  από αρκετό  καιρό  σε στάση λεωφορείου όπου,
παρουσία  αρκετού  κόσμου  μετά  τους  πρώτους  εναγκαλισμούς  και την ανταλλαγή  θερμών  ασπασμών,    ακολουθεί  αρκετά  ζωηρά   ο  φιλικός  διάλογος .

Νιτσάκι  μωρό  μου  γεια σου τι κάνεις? 

Ανάλογα την εποχή  Ριτσάκι  μου κάπως  τα βολεύω,  εσύ πως είσαι ?

Όχι  τίποτε ιδιαίτερο  άλλα, παρά  τα προβλήματα   ας  πούμε… καλά!

Πληροφορήθηκα  και  για το  έμφραγμα  του αδελφού σου και στεναχωρήθηκα αφάνταστα μπορώ  να έρθω να τον δώ?  Συνεχίζει  η  Ρίτσα. 

Ασφαλώς  και μπορείς  όμως, επειδή  από  το  τετραπλό  μπάι-  πας   βρίσκεται  σε μετεγχειρητική  κατάσταση,    χρειάζεται  προσοχή  και  καλό  θα  είναι  προτού  τον  επισκεφτείς ,   να μην έχεις  αρπάξει  κάποια   ίωση.

Κι’  αν ……πως  θα το καταλάβω?

Είναι πολύ απλό .

Δηλαδή?

Κλάνεις?

Ορίστε?

Ρώτησα  αν κλάνεις?

Ε’  όπως  όλοι  μας  και γω,  ψηλόρίχνω  καμία!

Ναι  αλλά  πόσες  φορές?

Γιατί,  υπάρχει  περιορισμός?

Σαφώς,    γι’ αυτό σε ρωτώ?

Αρκούμαι  στις  πέντε  έξι  φορές!

Ευτυχώς!

Ευτυχώς  γιατί   άμα  ξεπερνούσα  το  όριο  αυτό   τι  θα γίνονταν?

Μα  καλή μου  ο θεράπων  ιατρός,   μας  το ανέφερε  ρητά.   Μακριά,   από  εξατμίσεις!! !

Το  χάχανο  που έπεσε  μεταξύ των  παρισταμένων  ήταν  τέτοιο   που οι δυο φίλες  αναγκάστηκαν  να αποχωρήσουν,  με  διερχόμενο  ταξί!!!   Χα, χα, χα.