Αδάμ!

 Αδάμ  πως  τα κατάφερες,

με τοσοδούλη φύλλο

να αποκρύψεις  τις  ντροπές

απ’ τη δική  σου γύμνια?

Πες  μου και με το μυστικό,

στο κολλητό σου φίλο

του κόσμου την απαίσια

μήπως,  καλύψω  ασχήμια.

Ποιος  άραγε  σε  ορμήνεψε

φύλλο  συκής  αν  βάλεις

κάθε  …παραλειπόμενο

ντροπής,  θα σκεπαστεί ?

Σε,  με  το φιλαράκι σου

τη  χάρη δε θα κάνεις

ν’ αποκαλύψεις  το όνομα

μήπως,  και  χρειαστεί?

Να  παραγγείλω  σκέφτομαι

σ’ αυτόν,  μιλιούνια  φύλλα

με το ντιζάιν το όμορφο

και  τόσο φανταιζί.

Γιατί,  τα ξεκληρίσαμε

εμείς  αυτά  τα μήλα

τις  αμαρτίας  ντε,  που  απόλαυσες

μια …δαγκωνιά  κι’  εσύ!