Δάκρυα

Υπάρχουν δάκρυα πολλά

δάκρυα, κάθε είδους

του πόνου της παρηγοριάς,

δάκρυα λύπης η χαράς

ζήλειας, που καίνε τη καρδιά

ύπουλα, επιδεικτικά

γκρινιάρικα, σαν παιδικά

μέχρι και δάκρυα, μίσους!

Νεύρων, απόλυτου θυμού,

και εθισμού επίσης

απαίτησης, παροξυσμού,

 ύποπτα, ολίγον πονηρά

και τα’ άλλα.. τα σιωπηλά,

που εξιλεώνουν του μυαλού

η της ψυχής κάθε σκλαβιά

και ντρέπεσαι να δείξεις.

Δάκρυα πίκρας, ξεπεσμού

κρυφά, σαν το σκοτάδι

ξενιτεμού και απονιάς

αδυναμίας η ψευτιάς

απογοήτευσης, ντροπής

του χωρισμού της ενοχής,

της αδικίας, ποιο πικρά

του πόνου, πρωί-βράδυ.

Κάθε ευφορίας ψυχικής

ανάτασης σωματικής

δάκρυα αγαλλίασης

πίστης, ικανοποίησης,

απόλυτου ενθουσιασμού

τα’ αγωνιώδη, εκφοβισμού

η βιασμού τα απαίσια,

άμιλλας τα εξαίσια!

Μιας αλλεργίας ειδικώς

 της περηφάνιας γενικώς

…απόρροια κοινής γνώμης

αγάπης, πάντα τρυφερά

πικρά, που φέρνει η μοναξιά

ωστόσο τίποτε απ’ αυτά,

δε φαίνεται να ξεπερνά

τα δάκρυα της συγνώμης!